Κατά το σημερινό απόσπασμα του Κατά Ιωάννην Ιερού Ευαγγελίου, αντικρίζουμε καθαρότερα το θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ενώ ήσαν οι 11 μαθητές του Ιησού κλεισμένοι σε ένα σπίτι από τον φόβο των Ιουδαίων, με κλειστές τις θύρες ( πόρτες ) εμφανίζεται μπροστά τους ο Πολυπόθητος και Λατρεμένος τους Κύριος. Όμως, όπως όλοι θα κάναμε, φοβήθηκαν μήπως ήτο κάποιο κακό πνεύμα που προσπαθούσε να τους ξεγελάσει ή ίσως κάποια οπτασία, και οπισθοχώρησαν δυστακτικά και έντρομα. Ο Αναστάς εκ νεκρών Κύριος όμως, θέλοντας να τους μεταδώσει το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεώς Του που σήμαινε και την μελλοντική δικής τους και δική μας, τους ειρήνεωε πρώτα και ύστερα τους έλυσε κάθε είδους αμφιβολία δείχνοντάς τους τα χέρια Του, τα πόδια Του, την πλευράν Του. Εκείνοι έμειναν άφωνοι και κατασυγκινιμένοι προσέτρεξαν προς τον Φανερωθέντα ΚΥΡΙΩΣ δια της Αναστάσεως Κύριον και Θεόν. Ακόμη, ο Κύριος ενεφυσά στα πρόσωπά των πνοήν και τους είπε " λάβετε Πνεύμα Άγιον, αν τίνων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τίνων κρατήτε, κεκράτηνται" δηλαδή τους είπε " λάβετε το Άγιο Πνεύμα, οποιαδήποτε αμαρτία συγχωρήσετε εσείς, θα συγχωρείται, και οποιαδήποτε αμαρτία δεν συγχωρήσετε εσείς, δεν θα συγχωρεθεί ". Σ όλα αυτά έχουμε να κάνουμε 3 παρατηρήσεις:
1) Ενώ οι πόρτες ήσαν κλειστές και καλά κλειδωμένες, εμφανίστηκε μεταξύ τους ο Κύριος, χωρίς να αγγίξει καθόλου την πόρτα. Αυτό αναδεικνύει το τι θα γίνει την ημέρα της Κρίσεως για αυτούς που θα αναστηθούν: θα μπορούν με τα σώματά τους να περνούν και μέσα από τους τείχους, αλλά και τα σώματα θα είναι εξαγνισμένα σαν την ψυχή και δεν θα έχουν ανάγκη ούτε από ύπνο, ούτε από τροφή, ούτε από νερό, ούτε αγάπη για κάτι υλικό, ούτε κάποιο πάθος που να τους προσηλώνει ώστε να ξεχνούν τον Κύριο. Η λατρεία του Θεού θα είναι αδιάκοπη, αιώνια, ακούραστη, αχόρταγη!
2) Ο Ιησούς ενεφύσησε στα προσωπά τους όπως είχε κάνει άλλωτε και στους Πρωτόπλαστους. Αυτό δείχνει ότι τους αναγέννησε καθώς και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Αυτό ακόμη σημαίνει ότι μας έδωσε την δυνατότητα και το <<δικαίωμα>> για Ανάσταση, όχι βέβαια με τις δικές μας προσπάθειες αλλά με την δική Του θυσία επί του Σταυρού. Ο δικός μας ρόλος είναι μόνο το "θέλω" ( η ελευθερη βούληση ) καθώς και η προσπάθεια που θα καταβάλουμε για χάρη του Θεού μας. Και αν ο Δεσπότης έδωσε την ζωή Του για τους δούλους Του, ο Ποιμένας για τα πρόβατά Του, τότε τα πρόβατα δεν μπορούν να Του το ξεπληρώσουν ούτε ακολουθώντας το παράδειγμα της αγάπης και της θυσίας Του, διότι η αξία του Αίματός Του που χύθηκε είναι σαφώς πιο πολυτιμότερη από το δικό μας αίμα, όχι ως προς την ουσία αλλά ως προς την αξία, διότι εμείς μόνο για τις αμαρτίες μας αξίζαμε τον αιώνιο θάνατο. Επομένως τι είναι αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να Τον συγκινίσουμε να μας δεχθεί στο Ποιμνίο Του; Εκείνος ο Ίδιος δεν ζητάει τίποτε περισσότερο από την αγάπη μας και την ταπείνωσή μας ( που σημαίνει να Τον αγαπάμε με τέτοιον τρόπο ώστε να δεχόμαστε κάθε τι που θα μας στείλει καλό ή κακό καθώς και ό,τι Εκείνος αγαπά, τον πλησίον μας διότι εάν δεν τους αγαπούσε θα μπορούσε επιτόπου να ανοίξει την γη που έπλασε να τους καταπιεί, την πλάση που έκτισε...). Αυτό ζητά. Μα οι Πατέρες της Εκκλησίας μας συγκινίθηκαν τόσο από την εκούσια θυσία του Αρνίου πάνω στον Σταυρό, που θέλησαν για Εκείνον να περάσουν όλων των ειδών τα βάσανα και τις κακουχίες και να υπηρετήσουν ανιδιοτελώς το Άγιο Θέλημά Του και ύστερον να ξεψυχήσουν. Ας μιμηθούμε αυτήν την αρετή των Πατέρων μας και ας τους μιμηθούμε, για να φτάσουμε και εμείς στην αγκαλιά του Γλυκύτατου Εσταυρωμένου Χριστού και Θεού μας.
3) Είδαμε πως ο Χριστός έδωσε την εξουσία στους Αποστόλους ό,τι αμαρτία συγχωρούν στους ανθρώπους να συγχωρείται και από τον Θεό, και όποια δεν συγχωρούν να μην συγχωρείται και από τον Θεό. Αυτή η εξουσία δεν ισχύει βεβαίως και για εμάς. Αυτή η εξουσία ισχύει μόνο σε όσους φορούν το πετραχήλι, δηλαδή στους παπάδες. Εμείς οι υπόλοιποι έχουμε το χρέος να το κάνουμε αυτό, και ο Θεός από κει και πέρα αποφασίζει ανεξαρτήτως από το τι κάναμε εμείς τι θα κάνει. Αν και τις περισσότερες φορές συγχωρεί, και λέγω δε "τις περισσότερες διότι υπάρχουν φορές που κάνουμε εοπανηλημένα μια προϊδοποιημένη αμαρτία αναίσθητα και δεν μας νοιάζει αν πληγώνουμε και προσβάλουμε την θυσία του Θεανθρώπου. Τότε πέφτει η οργή του Θεού και αν δεν μετανοιώσουμε, πεθαίνουμε αμετανόητοι, άρα ΑΣΥΓΧΏΡΗΤΟΙ. Προσοχή αδελφοί!
Κατά την ροή του υπόλοιπου αποσπάσματος του Ευαγγελίου βλέπουμε τον Απόστολο Θωμά να δυσπιστεί στα λόγια των συνΑποστόλων του και να δηλώνει απιστία εάν δεν Τον αντικρίσει και ψηλαφίσει ο ίδιος.
Ο Κύριος λοιπόν πραγματοποίησε το αίτημά του. Του φανερώθηκε και δέχθηκε να Τον ψηλαφίσει. Εκείνος ταπεινωμένος, με την καλή έννοια, και δακρυσμένος από συγκίνιση και χαρά και την αίσθηση πώς είχε για Διδάσκαλό του 3 χρόνια τον ίδιο τον Θεό που λάτρευε και που ο Ίδιος εκουσίως σταυρώθηκε και τώρα μπροστά του είναι ανέστημένος, πέφτει κάτω και αναφωνεί " ο Κύριός μου και ο Θεός μου". Ειλικρινώς αδελφοί, αυτό το ήθελε ο Κύριος, Τον ευχαριστούσε. Δεν θέλει να είμαστε επιπόλαιοι και τόσο ευκολόπιστοι, διότι έτσι εύκολα θα πέσουμε θύματα πλάνης. Θέλει να επιβεβαιώνουμε με σιγουριά αυτά οτι ακούμε, από αγάπη για τον Ίδιο, και μετά να το πιστεύουμε με όλη την δύναμη της καρδιάς μας. Μας θέλει όμως και ταπεινούς, και όχι από εγωισμό να μην πιστεύουμε αυτό που ακούμε. Μόλις αποδειχθεί η αληθινότητα αυτού που ακούσαμε να το λατρεύσουμε κι εμείς ολόψυχα, ή αντίστοιχα να το απορρίψουμε δοξάζοντας το Άγιο Όνομα του Θεού.