Κατά το σημερινό απόσπασμα του Ιερού Ευαγγελίου παρατηρούμεν όλοι οι πιστοί των 38 χρόνων παράλυτο να συνομιλεί με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Θαυμάζομεν την καρτερικότατην υπομονή του, όπου για 38 ολόκληρα χρόνια την υπέμενε, σε αντίθεση με εμάς που ούτε για μερικές μέρες δεν θα αντέχαμε αυτήν την ασθένιαν ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια, ελαφρήτερη ή σκληρότερη. Ο Αγαθότατος Κύριός μας λοιπόν, γνωρίζοντας το ποσό των χρόνων που είχε συμπληρώσει με αυτήν την ασθένιαν τον ρώτησε εάν ήθελε να θεραπευθεί. Και εκείνος του αποκρίθηκε παραπονετικά και λυποψυχιμένα, πως δεν είχε κάποιον άνθρωπο να τον ρίξει στην λίμνη και πως όταν εκείνος επιχειρούσε να πέσει μέσα, όταν ο Θείος Άγγελος τάραζε τα νερά, άλλλος τον προλάβαινε και βουτούσε μέσα. Με πολλή μεγάλη ευσπλαχνία του αποκρίθηκε ο Σωτήρας μας " έγειρε, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει ". Και ποοιός από εμάς δεν θα ηγάλλαντο ακούγοντας τούτους τους λόγους από το μελίρητο στόμα του Αγαθότατου Ιησού μας και δεν θα υπήκουε στους παρήγους τούτους λόγους; Πράγματι! Κι εκείνος υπήκουσε και έπραξε όσα τον επρόσταξεν ο Κύριος, και ιδού! Εθεραπεύθη! Ω, χαρά ύστερα από 38 χρόνια λύπης! Ω, αγαλλίαση ύστερα από 38 χρόνια πόνου! Ω, παρηγοριά και ελπίδα ύστερα από 38 χρόνια μοναξιάς κι απογοήτευσης! Βλέπετε, ω Χριστιανοί, το μέγα τούτο θαύμα, που όποιος από σας θεωρεί τούτο μικρόν ας πάει να προσπαθήσει.. Και με ολονύκτια αγρυπνία και με τριήμερη νηστεία.. Τότε και μόνος του θα καταλάβει πως δεν είναι απλό και πως χωρίς την ευσπλαχνία Του δεν ζει αληθινά.. Ποιός από εσάς άραγε θεωρεί ότι κάτι είναι σ αυτόν τον μάταιο και προσκαιρο κόσμο, ή ότι κάτι είναι στον άλλον τον αιώνιο στον οποίο μόνο η δόξα της Τρισυπόστατης Θεότητος θα δοξάζεται και θα υμνείται εις τους αιώνας; Τι είπεν ο Κύριος;: " και όταν θα κάμετε το Θέλημα του Επουράνιου Πατέρα σας μη θεωρείτε πως κάματε κάτι σπουδαίο, διότι υπηρέτες είστε και χρέος έχετε να το κάμνετε το Θέλημά Του εφ' όλης της ζωής σας".
Ακόμη, παρατηρούμεν πως ο Κύριος δεν τον εθεράπευσεν αμέσως ή τέλως πάντων γρήγορα.. Θα μπορούσε να έκανε το πρώτο Του θαύμα σε τούτον τον ταλαίπωρον.. Μα τον άφησε, για δικό μας χατίρι. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την αξία της υπομονής μα και για να ανακαλύψουμε τι είναι στα αλήθεια υπομονή... Υπομονή δεν είναι να ανεχόμαστε κάποιον ή κάτι για μερικές μέρες, για μερικές ώρες, για μερικά λεπτά και ύστερα να ξεσπάμε και να παραπονιόμαστε και να φωνάζομεν... Έτσι χάνεται όλη η αμοιβή γι αυτήν την έστω τόσο μικρή υπομονή που κάναμε. Η θεάρεστη υπομονή, είναι να υπομένεις κάτι ελπίζοντας στον θείο έλεος, στηριζόμενος στον αδικημένο και υπομονετικό και περηφρονημένο Ιησού και να είσαι πρόθυμος να το υπομείνεις χωρίς καμμιά αμοιβή ακόμη και μέχρι να ξεψυχήσεις.. Τότε και μόνο τότε θα δούμε ύστερα από τους κόπους μας απάντηση από τον Κύριο καθώς και υπέροχους, μεγάλους, τρυφερούς και γλυκήτατους καρπούς που θα τους προσφέρομεν στον Δεσπότη μας να τους γευτεί. Αμήν!