Ευαγγέλιο Κυριακής 13/4

Κατά το σημερινό Απόσπασμα του Ευαγγελίου γίνονται τόσα σπουδαία! Πρώρα-πρώτα βλέπουμε τον Κύριο να κάθεται με τους μαθητές του και με τον Ανεστημένο Λάζαρο και τις αδελφές αυτού, Μαρία και Μάρθα. Μάλιστα βλέπουμε την ευλογημένη και κατασυγκινιμένη Μαρία να αλείφει τους πόδας του Θεανθρώπου με πανάκριβο για εκείνη την εποχή άρωμα, το μύρο. Σημειώνεται μάλιστα ότι τόσο πολύ Του έβαλε στα πόδια, ώστε μοσχομύρισε όλος ο οίκος εκείνος. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης όμως, που δεν είχε αγνή καρδιά αλλά κουτοπόνηρη, σκανδαλίστικε βλέποντας αυτό και το θεώρησε άσκοπη και ανόητη σπατάλη ενώ θα μπορούσε να είχε πουληθεί για τριακόσια δηνάρια τα οποία θα πήγαιναν για δήθεν τους πτωχούς. Η σκληρή καρδιά του όμως ποθούσε πλούτη και ήθελε να τα κλέψει. Από αυτό και μόνο, αδελφοί, καταλαβαίνουμε πως δεν έχει σημασία το πού βρισκόμαστε, με ποιόν είμαστε και με το πώς συμπεριφέρονται οι γύρω μας. Όπου κι αν βρισκόμαστε μπορούμε με την δική μας απόφαση και την Χάρη του Θεού να γίνουμε ακόμα και Άγιοι. Μα και εμείς από ότι φαίνεται ομοιάζουμε με τον πανπόνηρο Ιούδα, ο οποίος παρόλο που ζούσε και πορευόταν μαζί με τον Κύριο, παρέμεινε τόσο εγωιστής και πονηρός που όχι μόνο αυτό που είδαμε σήμερα πως θέλησε να κάνει έκανε, αλλά και τον Θεό μας πρόδωσε όπως θα δούμε ( όχι πολύ αργότερα) σε λίγο. Οπότε, αδελφοί, δεν έχει καμμία απολύτως σημασία το πού και με ποιόν είμαστε, αλλά το πώς επιλέγουμε να αξιωποιήσουμε το καλό ή αντίστοιχα και το "κακό" που θα μας στείλει ο καλοκάγαθος Θεός μας. Ακόμη, βλέπουμε τους Εβραίους, να δέχονται με τόση χαρά και ενθουσιασμό τον Κύριο στα Ιεροσόλυμα. Να Του ψέλνουν, να Τον υποδέχονται ως βασιλέα, να ζητοκραυγάζουν, να, να, να... Και όμως, αδελφοί, μετά από μια βδομάδα περίπου Τον σταύρωσαν αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι προηγουμένως Τον αποκαλούσαν βασιλέα τους, Μεσσία τους, Σωτήρα, Προφήτη... Και όμως! Τον σταύρωσαν, Τον κτύπησαν, Τον έβρισαν. Αυτό μπορεί πολύ άνετα να συμβεί και σε εμάς τους Ορθοδόξους. Μπορεί όχι Τον Ίδιο, αλλά τον πλησίον μας ( για τον οποίο ο Κύριος είπε : " ότιδήποτε καλό, ή κακό, κάνετε εις τον πλησίον σας για μένα το κάνετε"), με τις πράξεις μας να δυσφημίσουμε το Άγιο Όνομα του Θεού, να Τον περιγελάσουμε, να Τον βλασφημίσουμε, να σχολιάσουμε έναν ο οποίος Τον ευλαβείται εντόνως, με την κατάκριση, με την υποκρισία, με τον εγωισμό, κ.ο.κ... Προσοχή, αδέλφια, μη μας βρει ο θάνατος την στιγμή που θα Τον βρίζουμε, είτε με τις πράξεις μας, είτε με τα λόγια μας ευθέως.