Ο Κύριος με αυτήν την παραβολή μάς εξηγεί πως οι άνθρωποι θα κριθούν κατά την εσχάτη ημέρα της κρίσεως. Λέγει δε πως την στιγμή που εμείς θα είμαστε αφοσιωμένοι στην κοσμική ζωή, Εκείνος θα έρθει να κρίνει τον κόσμο με πολλή δόξα! Πολλοί, εξαιτίας της πνευματικής τους ανωριμότητας,θα είναι απροετοίμαστοι να Τον δεχτούν και θα κλαίνε,διότι μόλις δουν την απέραντη δόξα και χάρη του Κυρίου, θα θυμηθούν τα αμέτρητα αμαρτήματά τους και θα μετανιώσουν που δεν μετανόησαν γι'αυτά! Οι δε δίκαιοι θα ταραχθούν, διότι ενώ κατά την διάρκεια της ζωής τους προσπαθούσαν να ζουν σύμφωνα με τους Νόμους του Κυρίου, θα αναμένουν την κόλαση ύστερα της σκληρής αυτοκριτικής τους και συνάμα θα μείνουν έκπληκτοι απο το Έλεός Του. Τότε ο Κύριος θα στείλει τους αγγέλους του να διαχωρήσουν τους ενάρετους από τους αμαρτωλούς,λέγοντάς τους:"Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, ήμουν άρρωστος και με συντροφεύατε, ήμουν φυλακισμένος και με επισκεφθήκατε". Στην απορία τους για το πότε συνέβησαν και έπραξαν με αυτόν τον τρόπο,απαντά:"Εφόσον το κάνατε αυτό για κάποιον από τους ασήμαντους αδελφούς μου, το κάνατε και για μένα"! Τι να σημαίνει άραγε;
Ο Κύριος αναμφίβολα μας διαβεβαιώνει πως ανάλογα με τις ευεργετικές προς τον πλησίον πράξεις μας θα κριθούμε και ΟΧΙ από το πόσα (υποκριτικά ή ψεύτικα) δάκρυα χύσαμε την ώρα της προσευχής μας.., ΟΧΙ από την ποσότητα της προσευχής μας και από την αυστηρότητα της νηστείας..,ΟΧΙ από την (υποκριτική) ευλάβεια που είχαμε στην Εκκλησία ή από το πόσα θαύματα κάναμε. Διότι, λέει και ο Απόστολος Παύλος,"κι αν θαύματα κάνω, αρρώστους θεραπεύω, δαιμόνια διώχνω, βουνά μετακινώ, νεκρούς ανασταίνω, ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΑΓΑΠΗ δεν είμαι παραμόνο ένας ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ"!
Άρα η συμπεριφορά μας προς τον πλησίον μας θα τα επαληθεύσει μπροστά στον Κύριο.Όλα τα υπόλοιπα δεν μπορούν να αποδείξουν ούτε ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ, διότι μπορεί να γίνονται υπερήφανα και υποκριτικά. Ενώ η έμπρακτη αγάπη προς τον πλησίον φανερώνει και την αγάπη μας προς τον Θεό. Σε δεύτετερη σειρά κατατάσσεται η ευλάβεια στην Εκκλησία, η υπομονή, η υποχώρηση,η ταπεινότητα και η ευσπλαχνεία κλπ.