1. Συγχωρητικότητα:
Ο Χριστός είπε πως από την αγάπη που θα έχουμε μεταξύ μας οι χριστιανοί, θα καταλαβαίνουν οι άλλοι άνθρωποι ότι είμαστε μαθητές του. Πολλές φορές όμως, η συμπεριφορά μας γίνεται χειρότερη κι από αυτών που λένε πως δεν πιστεύουν. Ο Χριστός πάνω στον Σταυρό εξόφλησε τα πλήθη των αμαρτιών μας κι εμείς δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον διπλανό μας για κάτι το οποίο μας έφταιξε. Αυτό δείχνει και το μέγεθος της αχαριστίας και της πνευματικής μας τύφλωσης. Χρείαζεται λοιπόν στην προσευχή να ζητάμε δύμανη να μπορούμε να συγχωρούμε.
2. Νηστεία:
Η νηστεία είναι "συνηλικιώτις της ανθρωπότητος" κατά τον Μ. Βασίλειο, ο οποίος λέει ότι αν είχαμε νηστεύσει μέσα στον Παράδεισο τότε, δεν θα χρειαζόταν να νηστεύσουμε τώρα! Είναι θεόσδοτος θεσμός η νηστεία, δόθηκε από τον ίδιο τον Θεό στους πρωτόπλαστους σαν άσκηση που θα συντελούσε στην πνευματική τους πρόοδο. Εκείνοι όμως, ως γνωστόν, κάνοντας κακή χρήση του θεόσδοτου χαρίσματος της ελευθερίας, παρέβησαν την εντολή του Θεού.
Η νηστεία πρέπει να είναι και πνευματική, δηλαδή νηστεία από λογισμούς, πάθη, κακές επιθυμίες, που είναι πολύ δυσκολότερη. Όσοι πιστεύουν ότι είναι "καλοί άνθρωποι" και δεν χρειάζεται να νηστεύουν, πλανώνται διότι πώς πέτυχαν το δύσκολο και δεν τα καταφέρνουν στο εύκολο; Άλλωστε, όταν η Εκκλησία νηστεύει και ο άνθρωπος δεν νηστεύει, χωρίς να υπάρχει αποχρών λόγος, λόγου χάρη μια ασθένεια, δεν σέβεται τον θεσμό της νηστείας και κινείται εγωκεντρικά, τότε αφορίζεται από μόνος του, με την έννοια ότι βγαίνει εκτός ορίων, εκτός σώματος, εκεί όπου δεν υπάρχει σωτηρία.
Η νηστεία καταπολεμάει και την εγωκεντρικότητα του σύγχρονου ανθρώπου γιατί νηστεύοντας αυτός σκέπτεται κάποιο άλλο πρόσωπο χάριν του οποίου νηστεύει, τον Χριστό. Δημιουργείται μια σχέση. "Βγαίνει" από τον εαυτό του και σκέφτεται κάποιον άλλον. Και αυτός ο Άλλος το λαμβάνει σοβαρά υπόψη του και επεμβαίνει στην ζωή του νηστεύοντος ανθρώπου.
Η νηστεία αποτελεί σπουδαία άσκηση και για τα παιδιά. Γι'αυτό και οι γονείς, δίνοντας πρώτα οι ίδιοι το παράδειγμα, οφείλουν να μαθαίνουν στα παιδιά τους να νηστεύουν. Η μικρή αναλογικά αυτή άσκηση θα καταστήσει ικανά να περάσουν από το "όχι" στις τροφές και την κατανάλωση, στο "όχι" στις "προτάσεις" των σύγχρονων εμπόρων των Εθνών που αργότερα θα τα πλησιάσουν.
Ως προς το ζήτημα της νηστείας και επίδειξης, σαφώς και δεν πρέπει να επιδεικνύεται κανείς όταν νηστεύει. Αλλίώτικα κινούμαστε όταν εκ των προτέρων χρείαζεται να ομολογήσουμε και μάλιστα ευθαρσώς ότι νηστεύουμε για να μην διακοπεί η νηστεία από τον "κίνδυνο" τάχατες να υπερηφανευτούμε ή να θίξουμε τους άλλους, εφόσον κι εμείς δεν θιγόμαστε-και σωστά- από το γεγονός ότι οι άλλοι δεν νηστεύουν.
3. Ο θησαυρός και η καρδιά:
Αν ο θησαυρός της καρδιάς μας ΔΕΝ είναι ο Χριστός και μόνο, θα είναι άλλα πράγματα και αυτά δεν θα είναι παρά είδωλα,φαντάσματα. Με αυτά δεν μπορεί να χορτάσει ο άνθρωπος. Τον παρασύρουν σε μια κατάσταση ψεύτικου κορεσμού. Η ειδωλολατρεία και η πλεονεξία είναι καταστάσεις συνώνυμες από τις οποίες πάσχει κατεξοχήν ο σημερινός άνθρωπος. Δυστυχής περιφέρεται εκτός εαυτού, αγνοώντας τον εσωτερικό άνθρωπο, την αληθινή πατρίδα.
Χρειάζεται λοιπόν να βρει το χαμένο κέντρο του, που ειναι ο Χριστός. Ο όντως Πατέρας, ο όντως Φίλος, ο όντως Αδελφός που απέδειξε ότι μας αγαπάει πεθαίνοντας στον σταυρό για μας.
Αν κάποιος αμφιβάλλει κατά πόσο ο Θεός τον αγαπάει, δεν έχει παρά να κοιτάξει τον σταυρό, που αποδεικνύει το μέτρο της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και επομένως αυτός έχει τον 1ο και μοναδικό λόγο στην καρδιά μας!